1 Temmuz 2009 Çarşamba

9+


Artık sona geldik. Hamileliğimin son günlerini yaşıyorum. Bebek her an gelebilir. Çok farklı bir his, daha önce hiç yaşamamıştım. Onun kıpırdanışları her an büyüyor olduğu gerçeği çok tuhaf. Bazen öyle hareketler yapıyorki omuzu mu artık neresiyse resmen karnımda tepe oluşturuyor :)
Hayatım artık eskisi gibi olmayacak kesinlikle, artık minicik bir parçam olacak onu ne kadar çok sevebileceğimi hayal bile edemiyorum. Şimdi bile çok seviyorum. İnsanın çocuğu olması gerçekten acayipmiş. Daha önce hiç çocuğum olabileceğini hayal etmemiştim. Hele de erkek bebek hiç... Onun minicik çoraplarını, patiklerini gördükçe tuhaf oluyorum. Birkaç gün sonra onların içi dolacak. Allahım çok tuhaf.
Bir de hayırlısıyla doğumumu yapsaydım. Son birkaç gündür çok zorlanıyorum iyice ağırlaştım. Tansiyonum düşüyor, onu da tuzlu ayranla halledebiliyorum. Hamileliğim beni hiç zorlamadı çok şükür. Bu kadar da olur artık zaten son günler.
Doktorumuz bu ay içinde ağrıların olabilir bunlar normal demişti, dün gece rüyamda hep karnım ağrıdı herhalde gerçekten ağrıdı. Ben epiduralle sezeryan yapmak istiyorum ama onda da ameliyat sırasında tansiyon düşmesi sık görülüyormuş zaten tansiyonum hemen oynar, dur bakalım nolucak.
Geçen günkü muayenede baya zorlandım inşallah bu cuma gidince yine aynı şekilde muayene olmaz. Hala sağa veya sola dönerek yatabiliyorum bu büyük şans. Bazıları 5. aydan itibaren hep yanlarına yastık koyarak yatabiliyorlar. Ben son ay bacaklarımın arasına küçük bir yastık koyarak yatabiliyorum. Bu çok rahat oluyor benim için.
Annemler geldi 15 gün oldu. Annem annesini kaybetmenin acısını bile yaşayamadı benimle ilgilenmekten. Ama annem olmasa bu kadar şeyi halledemezdim. Bebişe cibinlik, kapı süsü aldık. Geçtiğimiz c.tesi yatağı da kuruldu ama daha sermedik yatak takımlarını.Çok heyecanlıyım.Minik kuzumu görmek için sabırsızlanıyorum.

Hiç yorum yok: